آمار اعمال ارتوپدی حاکی از آنست که پیچ ها بالاترین میزان مصرف را در بین ایمپلنت های ارتوپدی به خود اختصاص داده اند .جنس پیچ ها همانند سایر ایمپلنت های ارتوپدی یا از استیل ۳۱۶ که یک آلیاژ ضد زنگ و ضد خوردگی است تشکیل شده و یا از آلیاژ تیتانیوم تشکیل شده است . هر دوی این آلیاژ ها دارای کیفیت قابل قبولی هستند اما بالطبع تیتانیوم به نسبت استیل از قیمت بالاتری برخوردار می باشد .
پیچ هایی که در اعمال ارتوپدی مورد استفاده قرار میگیرند به دو نوع تقسیم بندی می گردند :
پیچهای کورتیکال و کنسلوس با طول های مختلفی وجود دارند که بسته به قطر استخوان و ناحیه شکستگی تعیین می گردند .قطعا به همان میزان نیز پیچهای لاکینگ وجود دارد(locking screw)، تفاوت پیچهای لاکینگ با سایر پیچها در ابتدای آن می باشد که رزوه دار بوده و بر روی پلاک قفل می گردد .
در انتهای تمام پیچ ها اعم از کورتیکال و لاکینگ شیار کوچکی وجود دارد که استخوان را رزوه دار یا در اصطلاح tap می کند . این رزوه دار کردن مانع از ترکیدن استخوان حین بستن پیچ می گردد . و در واقع تمام پیچهای کورتیکال و کنسلوس سلف تپ اسکرو (self tap screw)محسوب می گردند .
قطر پیچهای ارتوپدی را به راحتی و از روی دندانه یا ترید(thread) آن مشخص می نمایند که به دسته های زیر تقسیم بندی می گردد :
کلیه حقوق مادی و معنوی برای این سایت محفوظ می باشد و هرگونه کپی برداری شامل پیگرد قانونی می باشد.
